Blues Peer |
organisation: Blues Peer
artist: Joe Bonamassa (US) |
© Rootsville 2016 |
|
Dag 2 van Blues Peer en wat zijn we vrolijk want na een uitstekende start gisteren mogen we ons vandaag gaan opmaken voor enkele kleppers van formaat zoals Joe Bonamassa, Robben Ford en Lucinda Williams. Eerst kunnen we op ‘high noon’ de winnaars van de Europese Blues Challenge 2016 verwelkomen en is er ook plaats voor iets unieks en toch Belgisch. De Patrick die loopt alvast met een smile tot aan zijn oren, en terecht ook!
In strak gestreken pakken komen ze het podium op, maar als de muziek begint valt er van al dat stijfsel niet veel meer te bespeuren. Stevig gitaarwerk gecombineerd met een swingende orgel brengen de unieke sound van de ‘50s rock, jump blues en bluesabilly muziek terug tot leven en dit met hun eigen touch of Rock and Roll. Dat deze mannen heel wat aankunnen hebben ze meer dan bewezen. Van ‘That kind Of Boogie’ tot ‘G.C Blues’, op het podium of tussen het publiek, eigen nummers als ‘’Kings Hotel’ of een cover van Chuck Berry’s ‘Never Can Tell’, zowat alles kwam aanbod tijdens dit eerste uur van Blues Peer op zaterdag en met deze geweldige set kunnen we er weer volledig tegen voor deze tweede dag. (Vanessa)
Tijdens de 'change-overs' kunnen de aanwezige muzikanten zich laten inschrijven aan de Mojo tent voor de alvast gekende Mojo Jamsessions waarbij diegenen die onverzadigbaar zijn dit bluesfest tot in het kleinste detail kunnen en willen beleven. Deze tent lokt dan ook altijd wel blues-fans naar dit deel van de 'heilige weide'.
Met 15 in totaal zijn ze en jazzliefhebbers zullen naast Frank zeker ook namen herkennen als Nico Schepers, Carlo Nardozza en Frank Vaganée zonder de andere namen niet te willen miskennen. Vijftien uitgelaten muzikanten die nu eens alle stijfheid van de hedendaagse jazz achterwegen zullen laten en met funk hier volledig uit de bol zullen gaan. Let’s funk it up with the Otomachine! Vijftien klasbakken die hun noten tot in perfectie weten uit te voeren het lijkt wel of deze Otomachine is nog eens extra versterkt. Een uitgelezen blazerssectie met daarbij zelfs een heuse bassaxofoonzijn van plan hier iedereen van hun sokken te blazen. Niet al teveel gekend werk maar uitstekende funk van Frank tot Deruytter want het merendeel van de nummers komen uit hun album zoals ‘Bounce’ en ‘Full Force’, and so this is wat they call ‘real funkshit’ met een verdiend applaus als gevolg. (Freddie) Net als gisteren hebben we ook vandaag een artiest die voor de 3-de keer het podium van Peer mag betreden. Robben Ford krijgt de kans om oudere, maar ook songs van zijn nieuwe CD ‘Into The Sun’ voor te stellen aan de vele blues fans hier aanwezig. Geïnspireerd door blues-rock gitaarheld Michael Bloomfield begon hij al tiener zichzelf gitaar te leren en met succes. Onder zijn moto ‘als je hard aan iets werkt word je steeds beter’ werd hij een alom gewaardeerde Zijn sublieme gitaar solo’s geven een extra dimensie al de al schitterende nummers. Hij ziet in zijn laatste album dan ook zijn beste nummers ooit tot leven komen. En met zo’n repertoire kan het niet anders dat we kunnen genieten van een live show om u tegen te zeggen. En dat was het ook, na een podium vol muzikanten tijdens de vorige set bewijzen Robben Ford en zijn band dat je met slechts 3 artiesten ook goede muziek kunt maken. De set ging meteen van start met het stevige gitaarwerk van Robben, tijdens ‘Midnight’ liet hij de snaren van zijn gitaar zodanig huilen dat zelf het volk buiten de tent opkeek om te zien wie deze geweldige artiest was. ‘Rose Of Sharon’ van hun nieuwste CD bracht dan weer de rust terug. Ook de andere 2 muzikanten kregen hun beurt. Tijdens ‘High Heels And Throwing Things’ konden we eerst genieten van een bass gitaar solo die opgevolgd werd door een drum solo en zo toonden ze dat je met één enkel trio op het podium je de tent evengoed kunt inpalmen. (Vanessa)
Het had een zoveelste hoogtepunt kunnen zijn maar 'La Williams' besliste daar toch enigszins anders over. De fans die lieten het allemaal niet aan hun hart komen al waren ‘Ghosts of Highway 20’ en ‘Place in My Heart nu niet bepaald replica’s van haar laatste album. Gelukkig was de band weer om alles in de juiste plooi te laten vallen maar toch kon Young zijn ‘Rockin’ in The Free World’ het niet allemaal redden, cheers! maar wij zijn geen fan (Freddie) Als getalenteerd songwriter, preformer en bandgenoot heeft Paul Carrack al met zowat de halve popencyclopedie samengewerkt. Zo werkte hij samen met o.a. Sting, Phil Collins, de Eagles, Elvis Costello… en werd hij persoonlijk uitgekozen door Eric Clapton om met hem mee te touren. In de jaren ’70 en ’80 was hij bandlid van ‘Ace’, ‘Squeeze’ en ‘Mike and the Mechanics’. Zijn muzikaal repertoire was dan ook onuitputtelijk Deze multi-instrumentalist met zijn typisch stemgeluid heeft ondertussen al 18 solo CD’s opgenomen waarvan “Soul Shadows” zijn nieuwste creatie is. Zoals de titel van zijn laatste album al aangeeft heeft deze muzikale octopus zijn zinnen op soul gezet. We mogen ons dus verwachten aan een uurtje white man soul om je vingers van af te likken. Waarschijnlijk waren er wel wat mensen op de weide van Peer die nog niet van Paul Carrack gehoord hadden, maar dat is zeker niet meer het geval na deze setlist. Vele dachten waarschijnlijk ‘Heeft hij dit geschreven?’ bij het horen van ‘Tempted By The Fruit Of Another’, altijd leuk om eens een gezicht bij een bekend nummer te kunnen plaatsen. Tijdens ‘Better Than Nothing’ gooide Paul Carrack al de registers open met maar liefst 3 solo’s in 1 song: een solo op zijn gitaar, gevolgd door een solo op het keyboard om dan te eindigen met een solo op het orgel. Er was echter ook tijd voor een meer ingetogen moment. Paul bracht een tribute aan zijn onlangs overleden vriend Glenn Frey van The Eagels met het nummer ‘You Will Keep Us Alive’, een kippenvel moment. En als je Paul Carrack heet kan je met een niet blues nummer als ‘The Living Years’ een blues publiek volledig mee krijgen. Zelf het eerste liedje dat hij ooit schreef ‘How Long’ was goed om iedereen mee te laten zingen en als je jezelf nu afvraagt how long deze set nog doorging? Wel, volgens de vele fan’s lang niet long enough. (Vanessa) Voor diegene waarbij de naam Larry Graham geen belletje doet rinkelen zal deze van Sly & The Family Stone dat zeker wel gaan doen. Deze Larry Graham was destijds de bassist van deze formatie en weet ook met zijn voortreffelijke bariton stem het als zanger waar te maken. Na het wegvallen van Sly & The Family Stone wist deze Larry Graham de groep ‘Graham Central Station’ op te richten. Deze bassist i De trein kwam het station pas binnen met een dik half uur vertraging en net voor het publiek zich van hun ongedurige kant zouden gaan laten zien werd het technische euvel dan toch opgelost, we were waiting fors o long ;-). Netjes afgeborstelde set net als hun pakjes meer toch met uitschieters als ‘Dance To The Music’ van grootmeester Sly. De meeste impact verkregen Larry Graham en zijn gevolg met hun ode aan Prince waarbij velen bij het horen van ‘Purple Rain’ een krop in de keel kregen. It's all about the bass! (Freddie) Als 12-jarige tiener begon deze topartiest zijn triomftocht als voorprogramma van B.B. King. Nu, 26 jaar later staat Joe Bonamassa als hoofdact op het podium van Blues Peer. Als fervent Gibson speler is hij wereldwijd bekend als gitaar virtuoos, maar is daarnaast ook een gegadigd songwriter met maar liefst 15 solo albums in 13 jaar. Dat Joe Bonamassa zijn hart verloren heeft aan de blues is niet alleen in zijn muziek te horen, hij steunt de ‘non-profit Keeping The Blues Alive Foundation’ om zo de blues levend en bekend te houden onder de jongere generatie muziekliefhebbers. De organisatoren zijn dan Geïnspireerd door Eric Clapton, Jeff Beck en Jimmy Page brengt hij samen met zijn 5-koppige band een eerbetoon aan deze groten uit de blues. In een strak pak en met zonnebril op blijft hij de wereld veroveren en konden wij deze zaterdag avond van zijn muziek genieten. Na een opkomst gevuld met een huilende gitaar en enkele leuke foto momenten voor de tientallen fotografen die stonden te drummen voor het podium was het tijd voor de laatste set van deze dag. Joe Bonamassa bracht een mix van oudere en nieuwe songs zoals ‘Hey Baby’, ‘You're Gonna be My Little Girl’ en ‘Let Me Love You’ van Jeff Beck. Gitaar klanken in alle vormen en van het begin tot het einde van de set, Joe heeft weeral eens bewezen waarom ze hem een gitaar legende noemen en waarom hij zo geliefd is onder de vele blues fans. (Vanessa) Je kan deze zaterdag dan ook in enkele woorden samenvatten: Good songs, better guitars and the best audience! Op naar zondag…and PC? a job 'very' well done.
Photo selection saturday (Vanessa & Freddie)
more pics on |
Om het festivalterrein op zaterdag om 12u al vol te krijgen hebben de organisatoren van Peer de top van de European Blues Challenge 2016 in huis gehaald met het nummer ‘King's Hotel’. 
‘Suprême Funk’ kan je de volgende act wel noemen. Frank Deruytter staat in ons kleine landje hoog aangeschreven in de jazzwereld en natuurlijk ook ver daarbuiten. Samen met zijn 
gitarist en heeft hij al met menig grote artiesten zoals Bob Dylan en Bonnie Riatt muziek gemaakt. En met meer dan 40 jaar ervaring in jazz, pop, blues en rock in zijn achterhoofd brengt hij nu een hedendaagse versie van deze muziek. 
Met Robben Ford zijn we al tamelijk vlug aan de grote namen begonnen en net aan de ‘afternoon tea’ voegen die van Peer er nog een andere grote aan toe. Deze 
en varieerde van pop tot rock en soul. Een indrukwekkende lijst met vele grote namen, maar met albums als Nightbird, Suburban Voodoo of A Beautiful World bleef ook zijn solocarrière niet onopgemerkt. 
ntroduceerde ook de 'slappin’ sound of bass' in de muziek. Voor de tweede keer vandaag kunnen de funk en soul liefhebbers beginnen smullen van zoveel fraais met 
ook meer dan trots dat ze deze blues legende exclusief in Limburg mogen ontvangen om te doen wat hij het liefste doet, live optreden. Het podium is de plaats waar hij zich goed voelt, zoals je kan merken op zijn viervoudige live CD “Tour de Force” in Londen en zijn energie waarmee hij het podium bezet, wel 200 shows per jaar wereldwijd. 
